…

Нэг үдэш сэрвэл намар болчихож

Их л удаан зовж өнгөрөөж

зовлон дундаа жаргаж өнгөрөөж

нэг л өдөр намар болсныг анзаар ч

Урьд ямар байдгийг ч мартаж

ирж л байдаг явж л байдаг өдрүүдтэй

ялгах юмгүй адилхан болж ээ.

сэрүү дааж, хэлж мэдэхгүй өнгө газарт

тэнгэрт агаарт замхаран

Хэн ахин ирж, хэзээ явахыг таахгүй дээ

Таахгүй.

II

Үггүй

Нэг ч үг ган гэхгүй

Нэргүй

Оргүй

Отгоос сэтгэл хөдлөлгүй

Онц гойд хөдөлгөөнгүй

Дүрсгүй

Нүд чинь л өрцөн цаанаасаа

Ярина